مردم تحریم کنند؛ ما حمایت می کنیم!

اولین و آخرین واکنش های رسمی به اعتراض ها را باید در همان سال 85 جستجو کرد که یکی از مدیان وزارت بازرگانی گفته بود تاکنون گزارشی مبنی بر صهیونیستی بودن نِستله دریافت نکرده ایم . جالب بود که آقای مدیر تأکید کرده بود اگر ثابت شود و به ما اعلام کنند که نِستله صهیونیستی است یقیناً نمی گذاریم در ایران باشد... دقت کردید که آقای مدیر در آن روزها گفته بود « یقیناً » نمی گذاریم.

واکنش های مدیران نِستله هم جالب توجه است . مثلاً همان روزها روابط عمومی نِستله گفته بود ، خُب اگر ما را اخراج کنند جوانان خودتان بیکار می شوند!! داستان نفت در مقابل غذا که خدمت شریف هست؛ می گفتند نفت تان را بدهید تا دو لقمه نان بدهیم... و اگر روزی خواستید نفت تان را برای صنعت تان استفاده کنید بگویند؛

اگر نفت ندهید از گرسنگی می میریدها... حالا ما از بیکاری می میرها!!

همین چند ماه قبل آقای واخس موت ؛ مدیر عامل نِستله در ایران خبرنگارها را جمع کرد و برد قزوین تا ضمن بازدید از نِستله ، کسترده ترین موج تبلیغی و حمایتی از نِستله را در روزنامه های کشور راه بیاندازد؛ موجی که اولین و آخرین راه اندازان آن ، روزنامه های اصلاح طلب بودند که البته بسیج دانشجویی با صدور یک بیانیه تند ، از خجالت آن روزنامه در خصوص تبلیغ نِستله درآمد...

البته سال قبل در همایش « چگونه به اسرائیل کمک می کنیم » دانشجویان ، وزیر امور خارجه را سؤال پیچ کردند و قرار شد که ایشان هم اسامی شرکت های صهیونیستی را به مجلس ارائه کند. حالا هول برتان ندارد؛ گفتم قرار شد اسامی را بدهد؛ تا این قرار به سرانجام برسد؛ دل صاحبش آب شود!

اما وقتی اعتراض ها زیاد شد ، وزیر بهداشت اعتراض ها به حضور نِستله در ایران را سیاسی عنوان کرد و گفت که معترضین می خواهند بازارهای هدف شرکت نِستله را به سوی شرکت های مورد نظر خودشان جلب کنند(!!؟)

حالا این اظهارنظر را بگذارید کنار صحبت های وزیر ارشاد در شیراز که گفته بود مردم و بازرگانان باید شرکت هایی مثل نِستله را تحریم کنند و ارشاد هم از این تحریم ها حمایت می کند.( راجع به این جملات هیچ توضیحی در دسترس نیست و کارشناسان شبانه روز مشغول تحلیل هستند!)

و باز هم تأکید بر سیاسی بودن اعتراض ها به نِستله توسط آقای نهاوندیان ، رئیس اتاق بازرگانی کشور که در کنار دیگر اظهارنظرها قرار گرفتو اصل داستان باز هم به مدد فضای سیاست زده کشور به حاشیه رفت.

همین روزهای اخیر هم که ابتدا دستور وزیر صنایع برای تعلیق فعالیت شرکت های مظنون به صهیونیست بودن را شنیدیم و چند روز بعد هم لایحه دولت برای مجازات شرکت های طرف قرارداد با رژیم صهیونیستی ، زیاد قوت قلب نگرفتیم چرا که دیده ایم این قوانین در کشور ما بیشتر شبیه شعر سپید است تا سند اجرای عدالت.

حالا باز هم چه اشکالی دارد که یک ایرانی ...واقعاً یک ایرانی؟

 

این مطلب همچنان ادامه دارد...

نوشته شده در دوشنبه 87/11/14ساعت 11:25 صبحنوشته ی حسیبا دلنوشته همراهانم ( ) |