هر صبح که بر می خیزم میوه شیرین زیارت را از شاخه های عرش می چینم و دانه دانه کلمات نورانی آن را در کام دل می گذارم.

شیعه هر جا که باشد در خیمه گاه حسین است. به هر سو که نگاه میکنم ، خیمه های کربلا را می بینم.

خیمه ی سید الشهداء و خیمه ی قمر بنی هاشم. خیمه ی حبیب ، خیمه ی مسلم .

 خیمه گاه ، محل انتظار است.

خیمه گاه ، محل مرور کردن درس های معرفت است.

خیمه گاه ، محل پس دادن آموخته های  اَحلی مِنَ العَسَل است.

خیمه گاه ، محل آزمون انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم است.

خیمه گاه ، از آن روز برپا شد که خداوند پنج نام مقدس را به خطی از نور بر ساق عرش نوشت. آن روز قامت آدم را به دست خویش برپا کرد.

آن روز که شیطان در برابر حق گردن افراشت. آن روز  که ابراهیم تبر به دست گرفت. آن روز که نوح کشتی را به موج و طوفان سپرد. آن روز که یونس در دل ماهی نجوا کرد. آن روز که عیسی در مردگان آهنگ زدگی دمید و آنگاه که فرق آسمان شکافت و خون خدا در رگ های ما جاری شدو ما نیز عاشورایی شدیم.

خدایا ! خداوندا ! خون جوشان وجودمان را در عاشورای نسل مان جاری فرما.

 

و هنوز قصّه ی آمدنش سینه به سینه و نسل به نسل می چرخد و تاریخ با تمام وجود لحظه رسیدنش را آرزو می کند.

 

یا مهدی ادرکنی

 

نوشته شده در جمعه 87/10/27ساعت 2:28 صبحنوشته ی حسیبا دلنوشته همراهانم ( ) |