ای کاش در هنگام دیدار یک دوست به او می گفتیم ،

که در کنار او هستیم تا دل به او بسپاریم،

تا تپش ترانه ی زندگی را با او زمزمه کنیم،

تا زخم های دل هم را مرحم عشق زنیم،

تا کاستی های یکدیگر را جبران کنیم ،

تا کژی هایمان را با عاطفه به راستی بَدل کنیم.

تا دانه ی نهفته ی مهر در تن جاده ی

زندگی کشت کنیم تا...

 

نوشته شده در شنبه 87/11/26ساعت 11:46 عصرنوشته ی حسیبا دلنوشته همراهانم ( ) |